"En su simple oficina dos libros y un cuaderno. Estos eran su equipaje, estos se los había llevado, estos se los tenía que llevar”. A principios de los años 60, debido a los sentimientos sociales, Christos se vio obligado a abandonar Grecia. La batalla por la supervivencia y la adaptación en un país extranjero y sus estudios de Filosofía, vienen a derribar un gran amor por un fotógrafo casado. Porque “el corazón del hombre, ese trasero revolucionario que todos llevamos dentro, no está domado”, como escribe. La evolución de esta relación es el núcleo para que Theodoris Kallifatidis configure una novela con los temas que no han dejado de preocuparle a lo largo de su vida: el exilio y el amor.

«Στο απλό γραφείο του δύο βιβλία και ένα σημειωματάριο. Αυτά ήταν οι αποσκευές του, αυτά είχε πάρει μαζί του, αυτά είχε να πάρει μαζί του». Στις αρχές της δεκαετίας του '60 λόγω κοινωνικών φρονημάτων ο Χρήστος αναγκάζεται να φύγει από την Ελλάδα. Τη μάχη για επιβίωση και προσαρμογή στην ξένη χώρα και τις σπουδές του πάνω στη Φιλοσοφία, έρχεται να ανατρέψει ένας μεγάλος έρωτας για μια παντρεμένη φωτογράφο. Γιατί «η καρδιά του ανθρώπου, αυτός ο επαναστάτης αλήτης που όλοι φέρουμε μέσα μας, δε δαμάζεται», όπως γράφει. Η εξέλιξη αυτής της σχέσης είναι ο πυρήνας για να στήσει ο Θοδωρής Καλλιφατίδης ένα μυθιστόρημα με τα θέματα που δεν έχουν πάψει να τον απασχολούν σε όλη του τη ζωή: την ξενιτιά και την αγάπη.