Andrieu Lagarda, trabalhador inagotable al servici de la lenga e de la cultura nòstras, fisa a la poësia los moments intenses que viu, las impressions fòrtas que fan nàisser los eveniments.
D'aquí entre aquí, qualques espigas s'escampilhan dins una revista, mas uèi, lo poèta fa calar sa modestia naturala e nos porgís un ramelet d'aqueles poèmas pausats sul papièr coma tantes crits que se pòdon pas reténer.
Los mots vivon ; son revòlta, colèra, tristesa, melancònia, emocion e tendresa, amor o espèr, tota la garba dels sentits intimes d'un òme fàcia a la vida. A la cara del temps...