«Εγώ έχω τόση σχέση με υπολογιστές και τηλεδιασκέψεις, όση οι κάτοικοι της Σαχάρας με το κολύμπι» σκέφτεται ο αστυνόμος Χαρίτος όταν καλείται να εξιχνιάσει μια υπόθεση από το σπίτι.
Πόσο διαφορετικές είναι οι εικόνες της πανδημίας στον καθένα μας και πόσο διαφορετικά μας επηρεάζουν;
Ο Πέτρος Μάρκαρης δίνει στη νέα συλλογή διηγημάτων του τέσσερα παραδείγματα της «πανδημικής» διαφορετικότητας και των συνεπειών της. Δε σταματάει όμως στο παρόν.
Δημιουργεί μια σχέση με το παρελθόν, για να μας θυμίσει ότι και «προ κορωνοϊού» ζούσαμε στιγμές τρόμου, περιόδους μοναξιάς αλλά και ανάπαυλες γέλιου, όπως και σήμερα, μέσα στην πανδημία.

"Tengo tanto que ver con los ordenadores y las videoconferencias como la gente del Sahara con la natación", piensa el policía Charitos cuando le piden que investigue un caso desde casa.
¿Qué tan diferentes son las imágenes de la pandemia para cada uno de nosotros y qué tan diferente nos afectan?
Petros Markaris da a su nueva colección de cuentos cuatro ejemplos de la diversidad "pandémica" y sus consecuencias. Pero no se detiene en el presente.
Crea una relación con el pasado, para recordarnos que “antes del coronavirus” vivíamos momentos de terror, periodos de soledad y estallidos de risa, como hoy, en plena pandemia.