Fran regresa de adulto á vila de onde o desterraron de cativo. Vén a se desfacer da casa patrucial,chea de tristes recordos. Decorado de cartón pedra, reserva do eco, a vila semella estar sumidanun letargo perenne.Don Tino ?un carteiro e mestre represaliado polo franquismo? fixera feliz por un tempo aquel neno,mais xa todo fica no pretérito. Todo?O pasado non pasa nunca e o presente continuo é unha colaxe de reencontros, de cartas e de amor.