A poes¡a acumula puntas de frecha na terra, escava no tempo e a ra¡zlevanta o chan. Masha Álvarez corta as fronteras pol¡ticas efamiliares que, como pastores el?ctricos, convidan a non pasar. E elapasa.

Existe un fondo de electricidade, unha alma que se ga¤a a si mesma met?ndose por onde os cami¤os abertos son caseespellismos. O poema ? o acubillo das ru¡nas e a labarada dof¢sforo.

A poeta abre un cami¤o entre lugares aos que agorapodemos chegar n¢s.

A hospitalidade na neve ? este poema.