Dit boek dat zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog is geschreven vanuit het perspectief van de 9-jarige jongen Bruno. Bruno verhuist samen met zijn ouders en zus Gretel van Berlijn naar Polen. Als hij uit zijn raam kijkt ziet hij een kamp, maar hij heeft nog geen enkel idee wat zo'n kamp inhoudt. Alles wat Bruno beleeft en ervaart lees je vanuit zijn gezichtspunt. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom de mensen achter het hek allemaal grijs gestreepte pyjama's en mutsen dragen. Hij heeft geen idee waarom de mensen daar wonen. In het verhaal vertelt hij over de Furie en over zijn nieuwe huis, dat Oudwis heet. Heel snel heb je door waar het werkelijk over gaat. De Hitler groet die hij heeft geleerd van zijn vader betekent voor hem zoiets als tot ziens en nog een fijne dag verder. Bruno gaat op ontdekkingsreis en ontmoet langs het hek een jongen, Shmuel, waar hij vriendschap mee sluit. Hij probeert elke dag bij zijn vriend langs te gaan. Ze praten over allerlei dingen en hoewel ze elkaar niet altijd begrijpen gaat Bruno wel nadenken over bepaalde dingen die Shmuel hem vertelt. Het is een ontroerend verhaal en door het boek raak je bewust van het feit dat kinderen van Duitsers ook niet wisten wat hun vaders precies deden in de oorlog. Ze waren te jong om het te begrijpen. Het boek heeft een beklemmende sfeer, omdat je eigenlijk al weet dat het niet goed gaat aflopen. Het boek leest razendsnel en voor je het weet heb je het uit. Dit is een boek dat goed te lezen is voor de jeugd en voor volwassenen. Een verhaal dat zomaar waar gebeurd zou kunnen zijn en het is geschreven vanuit een ander perspectief dan de gebruikelijke Tweede Wereldoorlog boeken.á