Γύρω στα μεσάνυχτα, και με το φεγγάρι στη χάση του, ο κοκκινολαίμης ο Αγκίμ αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Οι δυσκολίες προσαρμογής δείχνουν ανυπέρβλητες.



Η επαφή με το καινούριο, το διαφορετικό, το πολύχρωμο δημιουργεί στους κατοίκους του λιβαδιού ανασφάλεια και φοβίες.



Οι υπεύθυνοι, μακριά απ' το δρόμο του στοχασμού και της τέχνης, μένουν απαθείς, αδιάφοροι, και ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με τα λοφία τους.



Παντού ακούγονται οι σπαραχτικές κραυγές του φυσικού περιβάλλοντος που από άσκεφτες ενέργειες ολοένα και καταρρέει.



Οι φτερωτοί συγκάτοικοι συνεργάζονται, δημιουργούν, ερωτεύονται, επιμένουν. Και όλα αυτά με βάση τις ιδιαίτερες συνήθειες και συμπεριφορές των ηρώων, έτσι ώστε να προβάλλονται τα πραγματικά χαρακτηρολογικά στοιχεία του κάθε είδους.



Ένα ταξίδι στον εξωτερικό, αλλά και στον εσωτερικό μας κόσμο, με οδηγούς το μύθο, την Ιστορία και τις παραδόσεις μας, που μέσ' απ' τη γνώση, την αλληλεγγύη, τη δημιουργική φαντασία και την ενότητα, στοχεύει στην πρόοδο, την αυτογνωσία και την ελευθερία.



"Ένας ολοζώντανος κόσμος αναδύεται εδώ μπροστά μας, χτισμένος από χρώματα, εικόνες και λέξεις ξεχασμένες, παραμελημένες επειδή αποφασίσαμε ότι ανήκουν σε μια περασμένη εποχή, όχι τόσο μακρινή όσο περιφρονημένη, σαν ένα ταπεινωμένο και ανεπιθύμητο παρελθόν της Εικόνας μας...



"[...] Μ' αυτή την πνοή η Λενέτα Στράνη, επιστρατεύοντας ένα πλήθος λησμονημένων Πουλιών, αφουγκραζόμενη τους ανεπαίσθητους ήχους του νερού και της φύσης, νιώθοντας τον μυθολογικό πλούτο της παράδοσης σαν ένα ζωντανό οργανισμό που ερμηνεύει αδιάκοπα και κατανοεί βαθύτερα την ύπαρξη, δημιουργεί, με παρατημένα αλλά εντέλει πολύτιμα υλικά, μια γεμάτη οίστρο και αισθήματα αλληγορία της σύγχρονης πραγματικότητας.



Μιας ποιητικής πραγματικότητας που με φιλοσοφημένη απλότητα θέτει τα πιο σοβαρά προβλήματα της εποχής μας· όχι για να δημιουργήσει εντυπώσεις και πρόκληση, αλλά σαν ζητήματα πρωτίστως πολιτικής υφής και δημοκρατίας, που ζητούν την ενεργοποίηση της κατεσταλμένης δύναμης και των ονείρων μας".
Cerca de la medianoche, y con la luna en su perdición, el petirrojo Agim se ve obligado a emigrar. Las dificultades de ajuste parecen insuperables.



El contacto con lo nuevo, lo diferente, lo colorido crea en los habitantes del prado inseguridad y fobias.



Los encargados, alejados del camino de la contemplación y el arte, se mantienen apáticos, indiferentes y se ocupan exclusivamente de su plumaje.



Por todas partes se escuchan los llantos llorosos del entorno natural, que se derrumba constantemente por acciones irreflexivas.



Los compañeros de piso alados colaboran, crean, se enamoran, perseveran. Y todo ello en base a los hábitos y comportamientos especiales de los héroes, de forma que se proyectan las características reales de cada especie.



Un viaje al exterior, pero también a nuestro mundo interior, guiados por nuestro mito, historia y tradiciones, que a través del conocimiento, la solidaridad, la imaginación creadora y la unidad, apunta al progreso, el autoconocimiento y la libertad.



“Un mundo vivo emerge aquí ante nosotros, construido de colores, imágenes y palabras olvidadas, descuidadas porque decidimos que pertenecen a una época pasada, no tanto como despreciadas, como un pasado humillado e indeseable de nuestra Imagen…



"[...] Con este soplo Leneta Strani, reclutando una multitud de pájaros olvidados, escuchando los sonidos imperceptibles del agua y la naturaleza, sintiendo la riqueza mitológica de la tradición como un organismo vivo que constantemente interpreta y comprende profundamente la existencia, crea, con materiales abandonados pero en definitiva valiosos, metáfora de la realidad contemporánea llena de belleza y emoción,



realidad poética que plantea con sencillez filosófica los problemas más graves de nuestro tiempo; la democracia, llamando a la activación del poder reprimido y de nuestros sueño.