Levamos un tornasol de receo nos ollos e no coraz¢n unha ferida aberta que non esti¤a nunca. Quizais porque fomos nenez nun cuarto cego para os afectos diferentes, quizais porque fomos voz amordazada por unhaculpa salvaxe que nos era impropia, quizais porque non houbo espellode corpo enteiro no que mirarnos xuntas nin r£as que nos acollesen sen censurarnos.