Ask your bookseller

Book Details

Chegou axiña. Un home alto, robusto, cachola grande, face ovalada,cellas curvas, longas fazulas, beizos carnosos, barba moi curta, pelocase ao rape. Tiña un sorriso franciscano, só lle faltaba a carapuchapara ser un tal. Era o Nuredin. Falaba un francés moi comprensíbel,menos mal. Díxenlle de irmos a Temara e, moi cortés, suxeríumebaixarmos ao porto, na foz do río, e collermos o paseo e logo a estradada beiramar, para evitar os atrancos na travesía do centro da cidade aaquelas horas. Conforme, díxenlle, vostede sábeo millor ca min. Botouun sorriso de compracencia pola miña confianza. O auto era un Mercedesgrandocho, modelo ano de catapún, confortábel só que moi vencido?ouleaba o motor coma un can doente cando reducía a marchascurtas, mais andaba ben. Polo camiño, dabame espricacións breves sobrelugares polos que pasabamos, edificios singulares ou monumentosque viamos, os vestixios da presenza portuguesa de antano, a francesamáis recente, inda onte coma quen di. ?Fomos un país ocupado, e nótasenosaínda hoxe? ?dixo de sócato nunha desas, como sen querer, ebotoume unha inquisitiva ollada de esguello polo retrovisor, ao axexoda miña reacción. Mal sabía el a quen estaba a dicirllo, mais mudoullea cara a unha expresión de alivio cando viu no espello o meu divertidosorriso irreprimidamente cúmplice.